Bizim o koca koca kitapları devirmemiz, iki satır samimiyet bulabilmek içindir..
Ö.F. Dönmez
Samimiyeti içinde taşımayan dostluk yoktur, arkadaşlık da. Arkadaşlıkta, dostlukta aradıkları samimiyeti bulamayanlar belki de kitaplarda buluyordurlar… Nice hikayede, nice şiirde yazılan aşkların, dostlukların, arkadaşlıkların ya da aile bağlarının arasında kendine yakın bulduğunu hayal dünyasında yaşatıyordur. Kimisi de kitaplarda bulduğu samimiyeti, hayal dünyasında yaşattığı aşkı, dostluğu, arkadaşlığı gün be gün bekliyordur. Öyle ya, özel olan ve güzel olan şeyler beklenir. Beklenen olmak ne güzel, bir bekleyeninin olduğunun farkındaysa eğer!
Samimi dostlukları, arkadaşlıkları hatta herkesin imrendiği bir sevgiyi, aşkı yaşayanlar da kitap okur, o koca koca kitapları devirir. Yani kitap okumamızın tek nedeni insanlardan beklediğimiz samimiyeti bulamamış olmamız değil. Çünkü illa ki öyle insanlar vardır hayatımızda. Bazımızın hiç olmayabilir; önemli değil, önce iç dünyasında kendisini tartarak beklemeye devam edebilir. Peki neden kitap okuruz?
Kimi mutlu olmak için okur.
Bir insana okuma aşkı ve onu tatmin edecek kitap verin; emin olun ki bu adam mutlu olacaktır.
Sir John Herschell
Kimine göre bir ihtiyaçtır.
Okuma ihtiyacı barut gibidir, bir kere tutuşunca artık sönmez.
Victor Hugo
Kimi de kuşanılması gereken bir silah olduğunu düşündüğünden…
Kitap seyahatten başka bir şey olmayan yaşamda en iyi silahtır.
Montaigne
Kimisi için de ilaçtır.
Kitap ruhun ilacıdır.
Japon atasözü
Kitap aklın ilacıdır.
Ovidius
‘Kitaplar ölümsüzdür’, kimilerimizin ilgisini belki de bu yüzden cezbeder.
Yasalar ölür kitaplar ölmez.
Bulwer – Lytton
Kitap tek ölümsüzlüktür.
Rusuf Chodte
Fakat bir çoğumuz için arkadaştır.
Bir kitap en iyi arkadaştır. Bugün için ve ebediyen
M. F. Tupper
Burada sözlerle geçiştirdiğime bakmayın, neden kitap okuruz sorusu bazılarımızı bilimsel araştırmaya, tez yapmaya yöneltecek kadar ciddi bir soru olagelmiştir. Bu konu başka bir yazının konusu. Kitaplara ilgimiz bir arayışın parçası aslında ve bu arayışı kitaplarda tanıştığımız insanların hayalleri, kırgınlıkları, umutları, kaybedişleri, sevinçleri, mutlulukları, mutsuzlukları ile kendi duygu ve düşüncelerimiz arasında kurduğumuz köprülerde sonlandırıyoruz. Görünen o ki, bir kitap okuduğumuzda “hayal dünyamızda yaşattığımız başkalarının yalnızlığı yalnızlığımıza dokunuyor”.
Öyle işte hayatımızda yer edinenlerle samimiyetimiz olsa da olmasa da kitapların yalnızlıkla çok ilgisi var. Bu nedenle ben de şöyle söyleyebilir miyim?
“Bir yalnızlığın iyi yolda olup olmadığı kitaplarla kurduğu dostluktan belli olur.” Samimiyetiniz bol olsun
Gökhan Atmaca, 30.01.2013
/“Şiir” Misali “Hayat”
/twitter.com/kuarkatmaca
